Door: Jurgen Langenhorst
In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. Vorige keer vroeg Martijn van Driel de volgende vraag aan Jurgen Langenhorst; “Jurgen, je bent begonnen met roeien in Licht 2007 en nu, 7 jaar later, ben je nog steeds fanatiek wedstrijdroeier. Je bent ruimschoots SA, je hebt 6 orcarecords op je naam gezet en dit seizoen werd je ook nog eens Nederlands kampioen in de lichte twee-zonder. Je zat al vaak dicht bij een plek bij de bond, maar ook dit jaar werd je, ondanks jouw nationale titel, niet geselecteerd voor de Lichte Holland Acht. Wat is jouw motivatie om te blijven wedstrijdroeien?
Vinden we jou volgend seizoen gewoon weer terug op het water, of misschien wel langs de kant met een toeter?”
Martijn, dat is inderdaad een vraag die ik mezelf ook regelmatig gesteld heb. Waarschijnlijk is de belangrijkste reden dat ik nog steeds roei, dat ik denk ik meer kan dan (een deel van) de buitenwereld denkt. Misschien ben ik wel ijdel, maar ik heb ook het idee gehad dat ik niet altijd even terecht uitgeselecteerd ben en hoe meer titels en records ik haal, hoe sterker dit gevoel wordt. Waarschijnlijk ben ik dan ook op zoek naar een bevestiging van buitenaf dat ik kan wat ik denk te kunnen, voordat ik met een gerust hard kan stoppen. Een andere belangrijke reden dat ik het nog steeds volhoud, is dat ik het leven gebaseerd op trainen en beter worden ontzettend leuk vind. Het zal ook wel een beetje een verslaving zijn. Ik kan inderdaad wel alvast verklappen dat wanneer ik voor het laatst van de weegschaal stap en de riemen in het rek gehangen heb, het niet lang zal duren voordat ik de toeter ga pakken.
Aangezien ik het wedstrijdroeien al van alle kanten binnen krijg, ben ik wel eens benieuwd naar de andere kant van onze vereniging: het echte competitieroeien. De drijfveer voor niet te veel roeien en veel feestjes afgaan, kan ik wel raden aangezien ook wedstrijdroeiers wel eens zomervakantie hebben. Waar ik vooral benieuwd naar ben is waar de schoonheid van het echte competiteroeien, inclusief het structureel starten van wedstrijden, in zit. En volgens mij heeft Nannet Fabri het competitieroeien wel zo’n beetje uitgespeeld, dus wil ik graag van jou weten, wat hier zo mooi aan is.