Nu de ARCO- en CHR periode al een tijdje achter de rug zijn begint het leven van de Orcaan pas echt. Nu moet je kiezen uit de vele keuzes die je voorgeschoteld worden; ‘In welke ploeg ga ik roeien?’, ‘Welke coaches gaan we vragen?’ en ‘Wil ik bij een commissie?’. Kortom, er zijn voldoende keuzes die Orca haar leden biedt om er een mooi jaar van te maken. Maar er is méééér; sommige eerstejaars hebben na de CHR een uitnodiging gehad om deel te nemen aan de selectie voor de eerstejaarsacht van de dames, de lichte heren en de zware heren. Daarnaast biedt de selectie ook mogelijkheden om in een clubacht door te stromen. Super tof, maar wat betekent wedstrijdroeien en selecteren eigenlijk? Het Blik op Roeien (BoR) ging op onderzoek uit en onderwierp zich aan de test. Begin zomer 2014 startte ik met de pre-selectie, ook wel de ‘talentenacht’.
Door: Robbert Groen
Het idee ontstond aan het begin van de zomer, net na het competitieseizoen. Het was voor mij nog niet helemaal duidelijk voor welke boot ik zou moeten selecteren; de lichte pikken of de zware mannen? Nu ben ik zelf niet heel groot met mijn 1,83, dus de keuze was snel gemaakt. Er was nog wel één probleem; ik woog een kleine 82 kilo (begin juli) en tijdens het wedstrijdseizoen mag je maximaal 72,5 wegen met een bootgemiddelde van 70 kilo. Om dit kwijt te raken besloot ik een tijdje het dieet van een lichte pik te volgen en meer te trainen, om begin september mee te selecteren voor de lichte talentenacht. Op dat moment besloot ik ook maar gelijk te stoppen met het drinken van alcohol met het idee dat dit mijn trainingen alleen maar ten goede zou komen.
De eerste dag dat ik zou gaan beginnen met trainen herinner ik mij nog als de dag van gisteren. Het plan was om samen met Joep van Dijk (waar wij helaas als ORCA zijnde afscheid van hebben genomen) een duurloop te gaan doen. Nou heb ik wel vaker hardgelopen en ik dacht dit ‘wel even’ te gaan doen. Echter, waar ik geen rekening mee hield was dat wij ruim 18 kilometer gingen lopen. Een briljant idee voor de ongetrainde loper… Vergeleken met de langste afstand die ik normaal liep (9 kilometer) was het een hel. Halverwege de training had ik al besloten dat ik dit nooit meer zou gaan doen. Gelukkig had ik aan Joep een hele goede; hij pepte mij op, sleepte mij mee, deed er alles aan om samen onze finish te halen. Het gevoel dat ik tijdens het lopen had, verdween anderhalf uur later als sneeuw voor de zon toen ik eenmaal op de bank lag. Ik voelde mij erg voldaan en was tevreden met het feit dat ik had doorgezet. Het was een mooi begin. Ook besloot ik een racefiets te kopen zodat ik steeds afwisselende trainingen kon blijven doen..
Op de dagen die hierop volgden heb ik om en om duurtrainingen (hardlopen en ergo) en core gedaan. Iedere dag lekker sporten! Het volgen van het dieet ging ook prima en na de eerste week was ik al van 82 kilo naar 80 gegaan. Na de tweede week begon ik met werken (40 uur per week), waarmee het sporten er iets meer bij in schoot. Het core gedeelte was best vol te houden en deed ik nog iedere dag. De duurtrainingen werden wat zwaarder en ik begon dagen te laten schieten omdat ik te ‘moe’ was door vroeg opstaan en de hele dag in een duf kantoor zitten. Over deze vermoeidheid zal ik straks meer zeggen. Na een maand werken begon eindelijk mijn echte vakantie, en kon ik de duurtrainingen weer oppakken. Eén probleem was echter dat ik ook nog UITmentor zou zijn. Dit betekent een week laat slapen en drinkende mensen om je heen. Tijdens de UIT waarin veel Orcanen zich hebben ingeschreven besloot ik op het gebied van alcohol te zondigen. (Nota bene; wedstrijdroeiers drinken ook buiten het seizoen.) Wat ik wel belangrijk vond is het trainen, door in de ochtend te sporten merkte ik dat ik de rest van de dag veel meer energie had ondanks de tijden dat ik mijn bed in dook. Doordat wij tijdens de UIT gratis eten kregen als mentoren heb ik hier naast het zondigen op het gebied van drank ook gezondigd op mijn dieet. Na de uitweek besloot ik mijzelf weer te wegen, ik kwam uit op 78,5 kilo.
Zo’n dieet klinkt best zwaar in de mond. Op het moment dat ik de dieetlijst zag vond ik dit zelf heel erg meevallen. Je mag veel lekkere dingen eten, er zijn maar een paar dingen die ik weg heb moeten strepen van mijn normale eetpatroon, en het was dan ook prima vol te houden. Erg fijn waren de mensen die mij stimuleerden; zoals Rikkert die mij ging coachen tijdens het ergo’en, Nannet en Eline bij het skiffen en ook Joep die interesse bleef tonen.
Het moment kwam steeds dichterbij: de daadwerkelijke selectie voor de talentenacht. Ik zal heel eerlijk zijn; tot op de dag dat ik de 750 meter test moest doen, ben ik nog nooit zo zenuwachtig geweest. Ik heb de hele dag ‘motivational video’s’ via Youtube gekeken. Mijn huisgenoten hebben mij die dag ook enorm gesteund en aangemoedigd van te voren en heel vaak gezegd dat ik gewoon moest gaan knallen. Ook toen ik op ORCA kwam werd ik niet veel rustiger, ik vond het zo spannend! Het moment, van het starten, dat jullie zelf ook kennen van de Canal Cup kwam steeds dichter bij en vanaf toen ben ik er ook gewoon blind ingegaan. Na die 750 meter was ik helemaal kapot en toen kwam het goede nieuws. “Je zit erin! Over vijf minuten gaan wij 3×10 minuten ergo doen….”. wat keek ik uit naar die eerste boottraining op donderdag.
Mijn eerste keer in een acht, wauw, wat geeft dat een machtig gevoel. Een goede stuur, goede coaches die ieder detail zien en ploeggenoten die hetzelfde doel hebben. Wat ik al wist werd na de eerste training echter al wel duidelijk; (1) ik heb geen techniek en (2)ik kan niet inbuigen. Mocht dit ook bij jou als roeier het geval zijn, geen zorgen! Er zijn genoeg goede oefeningen! Iets dat wel lastig was is dat ik door de training op donderdag zelf niet kon coachen en mijn voetbal training moest missen. Op de zaterdag zouden we mijn vorige ploeg naar smeerboel gaan om daar met zijn allen een feestje te pakken. Ik vond het eigenlijk zo fijn dat ik hier niet hoefde te drinken, dit was echt een moment dat ik merkte dat ik drank eigenlijk helemaal niet miste. Dat dit misschien wel het makkelijkste is om te laten staan. Dat je hierdoor ook beter presteert bij trainingen is ook mooi meegenomen. De volgende training was op de zondag na smeerboel, de tweede boottraining. Voorafgaand heb ik nog met een coach in de bak aan mijn techniek gewerkt. Dat vond ik erg leuk omdat ik merk dat het dan in de boot ook beter gaat.
De tweede week was mijn pittigste week.In de eerste week had ik alles opzij gezet en kreeg ik energie omdat alles leuk en nieuw was. In de tweede week merkte ik echter dat ik wat vermoeider was door mijn stage. De dinsdag dat wij ergotraining hadden zat ik er mentaak echt helemaal doorheen. Zelf hoopte ik dan ook dat ik de training een andere dag kon doen. Ik kreeg echter te horen dat mentale vermoeidheid geen fysieke vermoeidheid was en dat ik het beste gewoon de ergotraining kon doen. Ik heb mij na een training nog nooit zo voldaan gevoeld. Ik kreeg een streeftijd mee, maar ik zat er uiteindelijk ruim onder. De boottraining ging in tegenstelling tot de ergo wat minder. Ik merkte dat het inbuigen niet heel veel beter ging en ik baalde daar erg van.Tot op de dag van vandaag doe ik nog iedere dag de oefeningen omdat ik er niet tegen kan dat dit nog niet goed lukt. De zaterdag erop speelde ik mijn eerste voetbalwedstrijd van het seizoen en daar bleek mijn nieuw verworfen ergomentaliteit goed van pas te komen! Ik merkte dat ik mijn team meekreeg met de mentaliteit die ik op de ergo ook had. Wat een gaaf gevoel en wat ging de wedstrijd ongelooflijk goed.
Wat miste ik het voetbal toch eigenlijk… Iets dat opviel is dat ik voor voetbal mijn spieren op een hele andere manier gebruikte. Maar ook dat ik de kleedkamer humor zou missen met mijn ploeg en dat ik het eigenlijk wel erg jammer vond dat ik zoveel trainingen niet zou kunnen bijwonen. Ik realiseerde me dat als ik iingeselecteerd zou worden ik dit helemaal op zou moeten geven. Dit was voor mij een reden om te zeggen dat ik hier niet mee door zou gaan, ik zou dingen op moeten geven die ik veels te leuk vind om te doen. De mentaliteit en begeleiding die er is vond ik heel fijn en ik denk dat een jaar wedstrijdroeien je als persoon een enorme boost kan geven. Mocht je twijfelen dan zou ik het volgend jaar zeker proberen. Geef gewoon alles en kijk hoever je komt! Misschien moedigt heel Orca jou over een aantal jaar wel aan op het WK 😉
Motivatie nodig?: https://www.youtube.com/watch?v=6jju9yp1yC4&list=FLkaV2PbMKSJ91epLT-1p7ZA&index=1