Elke niet al te vastgeroeste Orcaan is vast wel eens bij een andere studentenvereniging geweest. Opvallend is, zonder te beoordelen of deze vereniging wel of niet bij je past, dat studentenverenigingen een penetrantie verspreiden met de nadruk op oud bier. Voor de wel vastgeroeste Orcaan: Loop eens langs Triton op een donderdagochtend en je zult ondervinden wat ik bedoel.
Door Evi van der Vlugt
Orca is anders. En daarmee wordt deze keer niet op het hoge knorrengehalte gedoeld, de kantine in plaats van ‘de bar’ of het minuscule aantal rokers. Nee, Orca is in nog iets anders, beters, fenomenalers te onderscheiden, namelijk: de geur. Het feit dat een wedstrijdroeier op vrijdagochtend niet weet dat de avond ervoor een biercantus heeft plaatsgevonden zegt klaarblijkelijk genoeg.
De heerlijke geur heeft vast en zeker een positieve invloed op de sfeer binnen onze wel overtreffend fijne vereniging. Er hangt binnen geen vuiltje aan de lucht. Het zou een ieder die niet over of langs het kanaal gaat verbazen dat zo dicht bij deze prachtige vereniging tegenwoordig wél een vuiltje aan de lucht hangt. Vraag het Wikipedia en zij (ja, ik zie deze bron der wijsheid als een vrouw) zal zeggen: “Er hangt een geur die door de mens wordt waargenomen en door onze hersenen negatief wordt beoordeeld.” De gezichtsuitdrukkingen van passerende fietsers spreken boekdelen en zullen het zeker op een andere, minder bescheiden manier verwoorden dan onze vriendin Wikipedia deed. Als we de geur moeten beoordelen volgens hedonische waarden, zo beschrijven de professionals, dan krijgt deze zeker een uiterste waarde van -4, wat staat voor ‘zeer onaangenaam’. Hedonische waarde of niet, onaangenaam is het zeker.
Waar de stank, zo halverwege de rechte kilometer, vandaan komt werd over gespeculeerd. Er zou een lijk liggen in of rondom het kanaal. Schreeuwende vleermuizen zouden op het stoffelijk overschot zijn afgekomen en dat zou het enorme lawaai verklaren en het verhaal nog wat meer luguber maken. Blijkbaar leeft er een grote fantasie, die door de nuchtere politie Utrecht binnen no-time wordt gedempt. Simpelweg, zo zegt de politie, zijn het grote groepen spreeuwen die hun behoefte doen.
Aan de geur is tot op heden niets te doen, blijkt na twee maanden hoopvol langsfietsen en herhaaldelijke teleurstelling. Daarom is het belangrijk er het beste van te maken en het was niet moeilijk de positieve kant van deze penetrantie te ontdekken.
Bij het passeren van de rechte kilometer is het, het namelijk meer dan waard om te letten op je tegenliggers. Al van verre is te zien waar de vijftien meter aan stank begint. Tegenliggers die zingend, kletsend, bellend of dagdromend op de fiets zitten duiken ieder op het zelfde stuk plots in hun sjaal of duwen hun wollige handschoenen tegen hun koude neuzen. Een gezicht die alvorens op geluk en onbezorgdheid stond veranderd in mum van tijd in een rotte appel. Zodra ze de beruchte vijftien meter gepasseerd zijn pakken zij de gang van zaken weer op en wordt er weer gefloten, gelachen en gedroomd. Verwonderlijk is het om te zien hoe een emotie of slechts een gezichtsuitdrukking binnen zo’n korte tijd kan veranderen. Nog leuker is het om een knijper op je neus te zetten in deze vijftien meter. Op iedere andere plek zou je bespot aan gekeken worden door het toch wel ietwat arrogante Utrechtse volk. Op deze plek is er slechts bewondering of een enkel beetje jaloezie.
Mocht je menselijk gedrag minder interessant vinden kun je deze vijftien meter aan stank ook gebruiken voor een sportiever doeleinden. Een afstandje roeien of sprinten langs de onheilspellende plek der stank kan niet anders dan op hoogste snelheid gaan. Stank veroorzaakt een signaal om zich te verwijderen van de stankbron. Dus, geen mens wil langer dan nodig in deze lucht blijven, en als de stuur of je ploeg je niet meer kan motiveren om te staan, dan doen onze uitwerpende spreeuwen dat wel.
Tot op heden blijft er hoop dat de penetrante geur ooit helemaal zal verdwijnen en dat fietsen, coachen en roeien ook op de rechte kilometer weer verdraaglijk wordt. Tot die tijd is het een kwestie van delen van ervaringen en begrip tonen voor elkaar. Neem hiervoor zeker de hierboven beschreven ontdekkingen mee en vergeet je knijper niet!