Door Samuel de Korte
De vroege ochtendrituelen, een humoristische bestuurscolumn.
Op een heimelijke avond sloop er stilletjes een figuur richting Orca. Schichtig dook zij achter de auto’s om ongezien te blijven. Er zijn dingen die men doet die niemand hoeft te weten en het was niet nodig dat de buitenwereld kennis kreeg van haar verderfelijke plan. De gestalte rende voorovergebogen langs de fietsen met in haar handen een klein pakketje. Echter, dit was geen vriendelijke verzending, maar een dodelijk wapen. Wapens zoals deze hebben in het verleden vele slachtoffers gemaakt en zullen in de toekomst nog veel meer slachtoffers maken. Voetje voor voetje sloop ze de trap op. Ongezien dook ze de bestuurskamer in, pakte ze het pakketje uit en verstopte het pakketje. Triomfantelijk begon ze te lachen, want ze dacht aan de arme ziel die het zou vinden. Hard lachen was jammerlijk genoeg geen optie, want dan zou Heuvelman wakker worden. Daarom sloot ze stilletjes de deur achter zich en verheugde zich op de volgende dag.
Die ochtend kwam Jasper vrolijk op Orca aan. Zorgeloos liep hij de gang door en dacht aan al zijn bestuurstaken die hij uit zou gaan voeren: Contact met de gemeente over de verbouwing, twee commissies vragen naar hun voortgang en de bestuursuien op alfabetische volgorde sorteren. Zijn gedachten waren waarschijnlijk bij dat laatste toen hij de sleutel in het slot stak en de deur open draaide, want anders had hij de schimmige figuur achter hem wel zien lachen.
Wat volgde was een nare verrassing! De fles Smirnoff-Ice stond midden op tafel! ‘Nee’, prevelde Jasper, terwijl hij wanhopig zijn blik afwenden, ‘nee, ik ben net wakker,’ maar het maakte niks uit. Achter hem schreeuwde Eline haar trots uit: ‘IK HEB JASPER GE-ICED!’ In een laatste stuiptrekking probeerde Jasper de fles af te slaan, maar het was al te laat! De zoete vloeistof gleed over zijn tong. Terwijl hij zich over gaf aan de drank speelden gedachtes over wraak zich af in zijn hoofd. ‘Wacht maar… wacht maar af.’