In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. In de vorige editie vroeg Margriet Lantink de volgende vraag aan Maria Mojet: Hoe is het leven na vijf jaar wedstrijdroeien? Hoe bevalt de CHR? En een laatste: hoe staat het met de tuin?
Lieve Margriet,
Dankjewel voor je kaartje! Nog gefeliciteerd met je blik op de Skiffhead!
Het gaat goed met mij! Er zijn momenten waarop ik het wedstrijdroeien mis, zoals bij de startdag (de dag waarop de wedstrijdroeiers weer officieel beginnen met trainen) en mijn favoriete wedstrijd, de Amstelbeker. Aan de andere kant heb ik nu weer nieuwe uitdagingen gevonden. Mijn nieuwe leven als compo-roeier past beter bij mijn werk bij restaurant Buurten in de Fabriek en doordat ik nu meer commissies doe, ontdek ik een hele andere kant van Orca. Zo ging ik mee naar Brugge en hielp ik daar in de organisatie in plaats van dat ik er trainde. Dan merk je pas hoeveel erbij komt kijken en hoe belangrijk het is om goede afspraken te maken en snel te kunnen handelen. Deze andere kant van Orca komt ook met een boel leuke mensen die ik tot dit jaar nog niet echt kende. Neem bijvoorbeeld de CHR, het is een groep mensen met een hart voor hard roeien. Ik kende een aantal al wel natuurlijk, maar door samen met hen evenementen te organiseren, heb ik nieuwe vrienden gemaakt! Daarnaast ben ik begonnen met ouderejaars competitieroeiers coachen en zit ik zelf ook in twee ploegjes waarmee ik (zoals het hoort bij competitie roeien) met maar één ploegje echt roei. Al met al heb ik dit jaar erg veel nieuwe ervaringen, mensen en uitdagingen!
Oh ja en de tuin… Tja… Hij doet een poging om weer groen te worden en ik kan ook af en toe een grassprietje spotten, maar dat is een uitdaging die ik nog niet ben aangegaan.
Ik heb een vraag voor Sander Quast, stuur van de DCl8+ 2019. Hoe bevalt je eerste jaar clubacht sturen bij Orca? Is het heel verschillend van je jaar als wedstrijdstuur bij Euros?
Groeten,
Maria