Door de pandemie mis je als Orcaan een boel nieuwtjes die je normaliter tijdens een borrel of in de wandelgangen zou horen. Eén van deze nieuwtjes is dat er drie Orcanen tijdens het internationale wedstrijdseizoen van 2021 zullen starten! Eén daarvan is natuurlijk Inge Janssen, een vaste gegadigde bij de bond. De andere twee worden in de komende twee interviews geïntroduceerd. Beginnende met een lichte pik: Vincent Goris!
Door Remy Chou & Marthe van der Velde
We spreken met Vincent af, twee dagen voordat hij met zijn ploeg richting Varese (Italië, zie link voor epische, kwijlwaardige trainingsbeelden!) reist voor het EK. Traditiegetrouw laat de techniek van de online ontmoetingsmogelijkheden weer eens geheel van zich af weten en starten we 10 minuten later dan gepland. Wat al drie kwartier later is dan de oorspronkelijke afspraak, omdat de coach per ongeluk met alle tassen van de roeiers was weggereden. Maar eindelijk beginnen we.
Blikredaxi: Vincent, ik snapte niet hoe het kon dat ik je niet ongeveer elke dag zag roeien in Utrecht. Ik was even bang dat je was gestopt, waar was je heen?
Vincent: Klopt, ik ben naar de Amstel en de Bosbaan verdwenen. Toen het nog kon, was ik nog op Orca om te krachttrainen. Toen ergoën ook ineens niet meer mocht, was ik eigenlijk niet meer op Orca te vinden. Het was vreemd om voor het eerst in lange tijd niet meer op Orca te zijn.
“Korte trainingen bestonden uit 18 kilometer roeien, trainingen van 24 kilometer waren de norm en op een gegeven moment hebben we zelfs 32 kilometer per training aangetikt.”
In het najaar van 2020 werd ik uitgenodigd voor de selectie voor de Olympische lichte mannen dubbeltwee. Voorheen was het altijd gewoon een groepje gasten die samen ging roeien, zonder centrale selectie. Het was wel gaaf dat er dit keer een echte selectiegroep gemaakt was. We begonnen met de twee Davids (Kampman en van Velden) van Skøll en Lay (de Jong) van Triton. Hiermee skifften we doordeweeks op de Amstel om onze duurconditie te verbeteren. Korte trainingen bestonden uit 18 kilometer roeien, trainingen van 24 kilometer waren de norm en op een gegeven moment hebben we zelfs 32 kilometer per training aangetikt. Op het Merwedekanaal zou je wel 3x van sluis naar sluis moeten roeien + nog een beetje, op de Amstel roei je gewoon helemaal door naar Uithoorn. Dat kost je wel een uur of 3, maar je kan wel echt aan één stuk door roeien.
“Afgelopen jaren heb ik ook geprobeerd om de dubbelvier binnen te komen, maar werd ik telkens als laatste uitgeselecteerd. Precies kut.”
De weekenden stonden in het teken van selecties: seatraces doen en ergometer testen op de Bosbaan. Jammer genoeg werd ik samen met Lay uitgeselecteerd voor de dubbeltwee, wat het enige boottype is voor lichte mannen op de Olympische Spelen. Dit bracht ook een voordeel met zich mee: ik kreeg automatisch een basisplek in de lichte mannen dubbelvier. Afgelopen jaren heb ik ook geprobeerd om de dubbelvier binnen te komen, maar werd ik telkens als laatste uitgeselecteerd. Precies kut. In 2019 werd ik nog wel uitgenodigd voor de B-boot op de derde wereldbeker in Rotterdam, nadat iemand last minute toch zijn plannen had veranderd.
Het was voor de verandering een plezierige ervaring om niet meer te hoeven selecteren, echt heerlijk. We zijn bijzonder ‘snel’ samengekomen, wel een hele anderhalf maand voor de start voor het EK. Andere boten zijn soms pas een week van tevoren bekend (zie wereldbeker bijvoorbeeld), dus ik denk dat we hierdoor wel een goede aanloop hebben voor het EK!”
“We noemen onszelf ook wel de burgerboot, want driekwart van ons werkt al!”
We trainen, nu het EK dichterbij komt, ongeveer elf keer per week. Elke dag wordt er getraind, op maandag, donderdag en in het weekend trainen we twee keer per dag. Niet alle trainingen doe ik op de Bosbaan of de Amstel, soms is het gezien de tijd fijner om thuis even op de Tacx te springen of op Orca te skiffen. Voor andere topsporters is dat heel veel, maar roeien is een sport waarbij je pas echt goed wordt, als je er heel veel uren in stopt. Op de bond wordt er alleen gekeken naar Olympische medailles, waardoor wij hiernaast nog moeten werken of nog studeren. Omdat de dubbelvier geen Olympisch boottype is, krijgen we ook geen (financiële) ondersteuning van de bond. We noemen onszelf daarom ook wel de burgerboot, want driekwart is al aan het werk. Ook zitten er in de boot geen jeugdroeiers: alle vier de roeiers pas in hun studententijd pas begonnen met roeien! Eigenlijk zijn we dus een amateursportteam dat wel voor Nederland mag uitkomen. Zo’n EK kost niet niks. Daarom is het heel tof dat Steunfonds Orca hierbij mee helpt. Dus daar wil ik nog even extra ‘thanks’ tegen zeggen!”
Blikredaxi: Ik denk dat een groot deel van de eerste- en tweedejaars geen idee hebben wie je bent door de pandemie. Kan je een beetje vertellen wat je verleden op Orca is?
Vincent: Ik ben nu achtstejaars Orcaan. In mijn eerste jaar kwam ik op Orca als jongen met 0.0% sportverleden. Ik deed 1x per week aan judo, meer niet. Zoals iedereen werd ik in de selectie voor Licht (‘13) geluisd door Orca. We begonnen gewoon met twee keer per week trainen tijdens de ARCO periode, geen probleem. Oh dan komt er een derde ergo bij, is maar eentje extra ook prima. Nog een vierde (indoor)training erbij? Tja als je toch al drie keer per week traint, is dit ook niet zoveel extra. Voor de selecties doe je dan ineens vijf trainingen per week en ben je er weer ingeluisd. Ik was in mijn eerste jaar jammer genoeg niet fit en sterk genoeg voor Licht. Ook omdat ik gezien werd als een ‘dikke lichte’ die op 72,5 kilo zou gaan inwegen. Er waren gewoon ander jongens die hetzelfde wogen en harder gingen.
“In mijn compojaar was ik echt de slechtste compoër ooit: ik nam alles veel te serieus, terwijl we er als ploeg niks van bakten!”
Ik was in mijn competitiejaar echt de slechtste compoër ooit. Ik nam alles veel te serieus terwijl we er niks van bakten. Al die tijd roeiden die achten dan langs en zat ik kwijlend te kijken. Wat ik echt het vetste vond, was wanneer zo’n acht op vol baantempo langs kwam. Vervolgens ben ik daarom nog een keer gaan selecteren, om vervolgens in Licht ‘14 te belanden. Wierp dat fanatieke comporoeien toch nog zijn vruchten af. Trouwens nog een leuk feitje: onze hele boot is begonnen met roeien in Licht’14. Wat best bijzonder is voor een lichte boot, en waar we heel trots op zijn is het feit dat we allemaal pas zijn begonnen met roeien in onze studententijd.
Vanaf toen ging het balletje rollen en stroomde ik door naar de middengroep. Uiteindelijk ben ik daar in de skiff beland en heb ik me onder begeleiding van mijn vaste coach Bart van Kessel kunnen ontwikkelen. Zonder hem, en natuurlijk al mijn andere coaches, had ik hier niet gestaan. Elk jaar ga je een stukje harder, wordt het trainingsschema een stukje zwaarder, maar worden de mogelijkheden ook groter. Ik heb het FISU WK in Shanghai mogen starten in de skiff, in vele gekke combi’s geroeid en andere projectjes opgezocht. Ik vind het ergens ook wel leuk dat ik tijdens corona tijden wel naar het buitenland mag, ik voel me bijna crimineel.
Blikredaxi: Klinkt als genoeg ervaring om een EK mee te starten. Wat zijn je prognoses over jullie kansen daar?
Vincent: Ik weet maar van twee boten (Oostenrijk en Italië) dat ze daadwerkelijk meedoen. De Italianen hebben het vorige EK gewonnen en hebben op papier dit jaar weer een teringsterke boot, met onder andere de wereldkampioen skiffeur Martino Goretti. De Oostenrijkers waren derde op datzelfde EK. De Duitsers waren toen tweede, misschien doen zij nu ook weer mee. Ik weet niets over andere deelnemers en er is überhaupt lastig een pijl te trekken op de uitkomsten vanwege corona. Het is tevens de eerste internationale wedstrijd van het jaar, waarbij we opnieuw gaan zien wie ten tonele verschijnen.
“Er zouden nu zomaar eens medaillekansen kunnen zijn”
Onze kansen zijn lastig in te schatten. Vorig EK was er geen Nederlandse lichte mannen dubbelvier, maar daarvoor heeft Nederland altijd wel een medaille gehaald. In die trant zouden er nu dus ook medaillekansen kunnen zijn. Wat er uiteindelijk gaat gebeuren, is in ieder geval erg spannend. We grappen dat Ward de afgelopen keren brons en zilver heeft behaald, dus het nu tijd is voor goud.
Trouwens, de wedstrijd wordt gestreamd op worldrowing.com Ik weet nu nog niet of dat op zaterdag op zondag is, maar waarschijnlijk op zondag.
Blikredaxi: Dat belooft veel spannends in ieder geval! Heb je al plannen na het EK?
Vincent: We willen graag een of meerdere Wereldbekers starten. Maar dat hangt natuurlijk ook af van hoe dit EK ons afgaat. [ondertussen springt kat Rigger op het aanrecht en raakt iedereen de draad kwijt] Maar goed, het toekomstplan voor nu ziet dus op Wereldbekers. Als het lekker gaat, dan staat het WK in Shanghai in oktober ook op de planning. Nu dus alleen nog hopen dat we geen corona krijgen!
