Met de komende selectieperiode al bijna in zicht, is één van mijn taken om geschikte, maar vooral enthousiaste coaches te zoeken voor de ClubC4-boten. Om wat meer expertise te verkrijgen, ben ik langs twee dames gegaan die twee jaar geleden de mannelijke versie (The Crew) hebben gecoacht: oud bestuurssecretaris Paula de Craen en nieuwbakken ARCO secretaris Veerle Baks. Ik stelde ze de volgende vraag: Wat maakt ClubC4 nou zo mooi? En waarom ClubC4 in plaats van ‘gewoon een compoploegje’?
Veerle: Ten eerste ben je gewoon de snelste C4 van Orca, mag je roeien in de beste C4 die je met niemand deelt. Daarnaast kan je alsnog gewoon alle NOOC feesten meepakken.
Paula: Je gaat niet zomaar een bootje coachen, maar de ClubC4. Een boot die vanaf het begin tot eind belachelijk fanatiek blijft trainen en geen excuusjes maakt.
Veerle: We hadden bijvoorbeeld een paar mooie regeltjes.
Paula: Oh ja, wat ik de mooiste vond was de burpee regeling: 10 burpees per minuut te laat. Zo hadden sommigen erg veel moeite met op tijd komen, dat de burpees zich begonnen op te stapelen. Soms kwam iemand, ik noem geen namen, 10 minuten te laat en tja, 100 burpees kan je ze ook weer niet aan doen vóór een training. Zo hebben we ze gewoon elke keer dat we ze weer zagen 20 burpees laten doen om de hoeveelheid langzaam terug te schroeven.
Veerle: Ooooh weet je nog die grimmige wedstrijd om half 6 ’s ochtends? Volgens mij was dat de SkØllcup.
Paula: Één van onze roeiers was twee minuten later dan de afgesproken tijd en moest dus 20 burpees doen.
Veerle: Hij helemaal stressen “We komen zo echt te laat als ik dit moet gaan doen”, “Kan dit echt niet tijdens een training”. Het blijven natuurlijk roeiers en roeiers zullen altijd klagen.
Paula: Maar het mooie van ClubC4 (coachen) is dat ze het uiteindelijk toch gaan doen, je bent tenslotte hun coach en zij luisteren naar jou, wat je ze ook vraagt.
Veerle: Daarnaast verwacht de rest van je ploeg ook dat je ze uitvoert, want zij zouden het ook moeten doen als zij te laat kwamen. En uiteindelijk heeft hij zijn 20 burpees voor vertrek alsnog uitgevoerd, maar dan ook zeker zo gefrustreerd mogelijk. Uiteindelijk zijn we gewoon op tijd gekomen en het was ook nog eens vrij goede warming-up. We werden eerste in de B finale!
Paula: Ik heb het gevoel dat dit een beetje te veel bad press is, vroeg opstaan en roeiers ‘pesten’.
Veerle: Omdat ze zo ontiegelijk fanatiek zijn, hebben we ook een boel wedstrijden gewonnen. Zo kan ik me één hele mooie 200 meter over de Hofvijver herinneren. De eerste was wel ongelofelijk chaotisch, ging nergens over. Maar dan zeg je tegen ze dat ze niet slecht moeten roeien en gewoon aan moeten gaan. En dat doen ze dan ook.
Paula: En bam, gewonnen. Net zoals de HNOT by the way. Na een winter lang doortrainen, roeien bij temperaturen waarbij andere ploegen de boottraining toch maar skippen om te gaan borrelen en bij elk vaarverbod iets alternatiefs te doen, dat werpt zijn vruchten uiteindelijk wel af.
Veerle: Al het enthousiasme en moeite die je in de roeiers steekt, krijg je ook dubbel en dwars terug.
Paula: Het is af en toe ploeteren, maar als al je moeite dan zulke mooie resultaten voortbrengt. Tja, dan kan je niks anders doen dan het vieren met je roeiers. En feesten kunnen ze misschien nog wel harder dan elke andere ploeg. Het blijven natuurlijk gewoon compoërs ondanks al dat trainen.