Door Karel Noordam
Na vier jaar studeren, waarvan ruim twee jaar wedstrijd roeien bij Orca was er eindelijk een moment aangebroken om er tussenuit te gaan. Even flink werken om geld op te sparen, en dan drie maanden op reis. Even lekker alles loslaten en op avontuur. Even drie maanden alles waar ik zo veel mee bezig ben geweest loslaten. Waaronder dus ook Orca. Even lekker drie maanden Orca-loos. En na al die tijd doorgebracht te hebben op het toch vaak koude water van Nederland, was het nu tijd op wat warmer water op te zoeken. Destination Panama! En maar goed dat het water lekker warm was, want er is meer tijd doorgebracht in en onder water, dan op het water. Ik heb altijd veel genoten van het roeien op water in een mooie omgeving (en dan heb ik bijna alleen maar in Nederland geroeid), maar daar onder water is het toch ook heel erg mooi. Volgende keer als ik ga skiffen misschien toch maar een duikbril mee nemen voor het geval ik weer een keertje omsla 🙂
Verder toch nog wel wat tijd doorgebracht in boten, waaronder moterbootjes, raften en golven trotseren in een oceaan kayak. Ik zou zo bij Triton kunnen mee selecteren!
Enfin, genoeg roei gerelateerde zaken voor op reis. Ik zou dat roeien en Orca toch een beetje los moeten laten. Op naar de volgende bestemming: Vancouver! Al bij aankomst op het Airport kom ik een souvenir winkeltje tegen waar ze van die Indiaanse armbandjes verkopen. Verschillende diersymbolen erop, waaronder ook de Orca! En laat dat nou net het symbool van de reiziger zijn… Het lijkt bijna te mooi om waar te zijn. Uiteindelijk in Vancouver ook nog een mooie boot trip gemaakt (je blijft het water toch opzoeken), en ook daar kwam ik Orca’s tegen. Daar zat ik dan, aan de andere kant van de wereld, en je komt maar niet los van Orca. Terug gekomen van de boot trip gelijk maar even gekeken wie de Varsity heeft gewonnen, wie er allemaal geblikt hebben en wat de stand in het Ej Klassement is. Toch weer met Orca bezig.
Laatste bestemming van mijn reis was Afrika. Hier gelukkig geen Orca’s, en de zelfgemaakte vissers boten lijken in de verste verte niet op roei boten. Tijd om alles lekker los te laten, en te genieten van het afgezonderde bestaan in Tanzania. Alleen maar denken en het hier en nu, geen enkele verplichting aan mn hoofd. Zalig…
Oh shit, moest ik niet nog een stukje schrijven voor Blik op Roeien?