Door: Martijn van Driel
In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. Vorige keer weidde Lotte Lintmeijer zich uit over haar wetenschappelijke onderzoek in de roeiwereld. Zij stelde een vraag aan David Hoogendoorn, die helaas geen tijd wist te vinden om haar van een antwoord te voorzien. Daarom het woord aan een andere sterke comeback van afgelopen jaar. Aan het woord: Martijn van Driel
Na Licht 2010 en actief coachen en roeien met onder anderen de Rowing Stones en SCHAAP ben je lid-af geworden. Dit jaar ben je weer lid geworden en ben je met “De Acht” de kruithuisbokaal (het herenclubachtveld) binnengetreden. Hoe was het om een tijd als oud-orcaan door het leven te gaan? Was het lastig om met “De Acht,” gevuld met ex-wedstrijdroeiers het roeien weer op te pakken?
In 2011 studeerde ik af en vond ik het na drie jaar hard roeien wel mooi geweest. Ik werd lid-af, ondernam een lange reis door Zuidoost-Azië en begon daarna aan het onvermijdelijke, saaie burgerleven. Ik begon me fanatiek toe te leggen op hardlopen en bleek daar als licht mannetje aanzienlijk meer talent voor te hebben dan voor roeien. Toch bleef de roeisport kriebelen, en ik miste het trainen met een ploeg en de gezelligheid op ORCA. Toen mijn knie niet bestand bleek tegen al dat loopgeweld en ik geblesseerd op de bank kwam te zitten, dacht ik er voor het eerst serieus over om het roeien weer op te pakken. De acht heb ik altijd het vetste nummer gevonden, dus ontstond het plan om weer lid te worden en een gave acht op het water te leggen. En dat is gelukt!
Met de nu al legendarische ‘De Acht’, bestaande uit een combinatie van ex-lichte pikken van Licht ’10, Licht ’13 en één verdwaalde ex-zware bal, startten we afgelopen jaar in het clubachtenveld. Een veld waar de concurrentie vijf keer in de week traint en soms nog in de buurt komt van een ergometer. Wij zijn blij als we twee keer per week een boot vol krijgen. Maar mooi is het wel. Als ploeg helemaal kapot gaan op wedstrijden en alles eruit halen wat erin zit. Zodoende pakken we toch bij elke wedstrijd weer een paar andere clubachten.
De Acht
De eerste keren terug op ORCA waren erg vertrouwd, maar tegelijkertijd compleet onbekend. Afgezien van een ouderejaars aan de bar of in de bestuurskamer, kende ik niemand. Inmiddels heb ik afgelopen jaar heel veel leuke, nieuwe Orcanen leren kennen en is het plezier in het roeien weer helemaal terug. Je zou kunnen zeggen dat ik aan mijn tweede ORCA-leven ben begonnen.
Mijn vraag wil ik graag stellen aan Jurgen Langenhorst.
Je bent begonnen met roeien in Licht 2007 en nu, 7 jaar later, ben je nog steeds fanatiek wedstrijdroeier. Je bent ruimschoots SA, je hebt 6 orcarecords op je naam gezet en dit seizoen werd je ook nog eens Nederlands kampioen in de lichte twee-zonder. Je zat al vaak dicht bij een plek bij de bond, maar ook dit jaar werd je, ondanks jouw nationale titel, niet geselecteerd voor de Lichte Holland Acht. Wat is jouw motivatie om te blijven wedstrijdroeien? Vinden we jou volgend seizoen gewoon weer terug op het water, of misschien wel langs de kant met een toeter?