In “een kaartje van…” sturen Orcanen elkaar een kaartje met een doorgeefvraag. In de vorige editie stelden de bestuursleden van bestuur 2018/2019 de volgende vraag aan Margriet Lantink: “Margriet, hoe is het om op de Bosbaan met de bond mee te trainen? En wat zijn je toekomstplannen wat roeien betreft?”
Beste bestuursleden 2018-2019,
Bedankt voor jullie kaartje! En veel plezier en succes komende maanden met het wedstrijdseizoen en het vinden van alweer een volgend bestuur.
Jullie vroegen hoe het is om met de Roeibond mee te trainen op de Bosbaan (drie dagen in de week, van eind september tot eind december), en wat mijn toekomstplannen zijn wat roeien betreft. Het meetrainen vond ik in eerste instantie erg leuk, omdat we met een grote groep van zo’n vierentwintig boordroeisters samen trainden en dat heel motiverend werkte. Het is veel gezelliger dan in je eentje skiffen, en door wat onderlinge competitie doe je ook beter je best tijdens de training. Ook zijn allerlei zaken eromheen goed geregeld, zoals een supergezonde lunch na de training, een schone kracht- en ergometerruimte en werkende Wattbikes en RowPerfects (veredelde ergometers). Een nadeel voor mij was wel dat de trainingen vaak om 9 en om 15 uur waren, waardoor ik weinig tijd over had voor mijn PhD-onderzoek aan de UU. Komend seizoen ga ik daarom ook niet mee met het ANRT, maar ga ik weer lekker skiffen op de Amstel (ik woon sinds kort in Amsterdam) en oefenen voor de Skiffhead (ik roep iedereen op om ook mee te doen, de Tweehead mag ook)! Daarbij is het idee dat ik samen met Minke Holleboom van Euros af en toe ga dubbeltweeën, en te kijken of we samen een internationale wedstrijd kunnen starten (de Wedau Regatta in Duisburg).
Ik heb een vraag aan Maria Mojet, ex-Merwedebeerhuisgenootje. Hoe is het leven na vijf jaar wedstrijdroeien? Hoe bevalt de CHR? En een laatste: hoe staat het met de tuin?
Groeten,
Margriet