Verslagen na de 7K
Helaas, wedstrijdroeien is voor mij niet weggelegd. Ik ben een langzame leerling en heb de motoriek van een aangespoelde walvis: compleet ongeschikt voor roeien op hoog niveau dus. Zelf vond ik dat eerst toch wel jammer. Hoewel ik het competitieroeien na mijn mislukte selectiepoging volledig heb kunnen omarmen, bleef ik wel heel benieuwd of die intense, sportieve levenswijze iets voor mij zou zijn geweest. In de zoektocht naar een nieuw artikel voor het komende papieren blik, kwam deze vraag weer bovendrijven. Een experiment kwam in gedachten: zou ik, na drie jaar in het competitieroeiers-wereldje te hebben vertoefd, een week kunnen wedstrijdroeien?
Dit experiment heb ik in de week van 28 januari t/m 3 februari uitgevoerd. Ik heb het programma van Middengroep Zwaar gevolgd, en er alles aan gedaan om dit zo precies mogelijk te doen. Dat betekent eten, drinken, slapen, en sporten, allemaal in functie van maximaal presteren. Hier had ik hulp en expertise van buitenaf voor nodig: zelf heb ik ooit twee weken eierkoeken als lunch gegeten om er daarna pas achter te komen dat die niet gezond zijn. Gelukkig kon ik rekenen op Maria Mojet en Jethri van Vliet, die mij alles konden uitleggen over een doorsnee wedstrijdweek en wat je daarvoor moet doen.
Van die week heb ik veel geleerd, ik kwam tot de conclusie dat veel van mijn (voor)oordelen over wedstrijdroeien compleet ongegrond bleken. Wil je lezen wat ik daarover dacht, dan kun je daarvoor de tweede editie (jaargang 2018-2019) van het papieren blik voor openslaan. Voor de niet-abonnees, dat artikel is helaas een Blikredaxi-Exclusive. Maar wees niet getreurd, in dit artikel zal ik zo volledig mogelijk de week zelf toelichten!
De voorbereiding
Laten we beginnen bij de voorbereiding. Nog voor de week zelf kon beginnen, was er genoeg te doen. Trainingen moesten worden gepland, eten moest worden ingeslagen en afspraken moesten worden verschoven. 28 januari t/m 3 febrari was voor mij niet een willekeurige week: ik hoefde die week ‘slechts’ aan mijn scriptie te werken en op vrijdagochtend een tentamen maken. Dat betekende dat ik mijn tijd zelf kon indelen, dat gaf de mogelijkheid om de acht (!) trainingen in te plannen voor de maandag tot en met de zaterdag. Net zoals bij Middengroep Zwaar stonden er vier boottrainingen, twee ergotrainingen en twee trainingen puur spierenkweken op het programma. Op de zaterdagavond stond een mooie beloning te wachten voor alle moeite: een concert van Ch!pz, één van geweldigste muzikale groepen op aarde, neen, in het universum.
Ik was 2019 begonnen met de spiermassa en conditie van een kind van tien. Om niet compleet af te gaan, heb ik in de aanloop naar de wedstrijdweek elke dag kort gesport met een mix van een push-ups, squats en hardloopsessies. Enkele dagen voor de start van de week ontving ik mijn voedingsschema in de mail, vergezeld met een coreschema en streeftijden voor de ergometersessies.
Zondag 27 januari: De boodschappen
Op zondag deed ik de boodschappen voor de te komen week. Oorspronkelijk wilde ik alles voor de hele week in één keer halen, maar dat kon ik snel vergeten. Ten eerste was een groot gedeelte van de voeding mij onbekend: rosbief, mango, rozijnen, tonijn? Ik kan blind de verschillende merken koekjes uit de schappen halen, maar op deze zondag had ik het idee dat ik ‘mijn’ supermarkt opnieuw leerde kennen. Andere ontdekking: een mango is een fruit en geen groente, en gezond eten is kogeltjeduur als je geen idee hebt wat je aan het doen bent.. Uiteindelijk heb ik al het eten tot en met woensdag gehaald, toen was ik er klaar mee. Het winkelwagentje moest ik maar mee naar huis nemen, alleen blokkeert die na 100 meter afstand van de supermarkt. Na tien minuten winkelwagentje slepen waren alle spullen eindelijk in huis. ’s Avonds op tijd naar bed, de week kon beginnen.
Het eetschema van de week:
Maandag 28 januari: Kennismaken met wedstrijdroeien d.m.v. anderhalf uur op de ergo
- Voeding: 3452 kcal, 153g eiwitten
- Gewicht ’s ochtends: +0 (Gewogen voor ontbijt, dit is mijn startgewicht)
- Gewicht ’s avonds: ? (Vergeten te meten)
- Hartslag bij opstaan: 54 bpm
- Slaap: 23:30 tot 7:00, vermoeidheid: 6/10 (enkele keren wakker geworden)
Om 14:00 zou ik mijn eerste training hebben: 3x 30 op hartslag. Dat was net lastig met de lunch, want ik heb al snel een brandend gevoel als ik na het eten ga sporten. Ik besloot daarom dat ik om 12:00 het ontbijt, de ochtendsnacks en de lunch achter de kiezen moest hebben. Om 12:00 had ik het idee 6 meloenen te hebben ingeslikt. Het leek me niet voor te stellen dat er een vorm van sport bestond die hier tegenop kon wegen.
Een uurtje voor mijn training zag ik dat ik toegevoegd was aan de MGZ-groepsapp. Gezellig! De laatste berichten die ik las voor ik vertrok was “Één voordeel, je hebt de kutste training van de week gehad straks” waarop een ander antwoordde: “Vergeet de 7k niet”. Leuk!
Eenmaal aangekomen, kon ik al snel plaatsnemen op die heerlijke wedstrijdergometer. Op hartslag roeien is best lekker: als je je houdt aan de opgegeven hartslag, roei je op ongeveer 80% van je capaciteit en houd je het vol. Ook interessant: als je op je hartslag zit, maar je wilt harder, zul je je techniek moeten verbeteren, want harder pompen betekent een hogere hartslag. Voor de jongens naast mij was het gesneden koek, die vonden het toch vooral saai. Sommigen roeiden zelfs met ogen dicht!
Na een uur begon ik me ook wel een beetje te vervelen. Na ongeveer 20 kilometer, verspreid over anderhalf uur, zat de eerste training er uiteindelijk toch op. Daarna kon ik gelijk beginnen aan de eiwitshake (de mannen van MGZ verzekerden me dat de smaak waarschijnlijk vanille was, en niet zoals ik dacht, suikerspin) en daarna mijn middagsnacks! De dag vloog vervolgens voorbij, en ik kon vroeg mijn nest in duiken.
Dinsdag 29 januari: Boottraining
- Voeding: 3694 kcal, 154g eiwitten
- Ochtendgewicht: +0.6 t.o.v. startgewicht
- Avondgewicht: +1.9 t.o.v. startgewicht
- Hartslag bij opstaan: 50 bpm
- Slaap: 23:45 tot 7:30, vermoeidheid 3/10
Dinsdag had ik een makkelijker sportprogramma: ’s avonds boottraining. Vanwege dit simpele programma nam ik al het eten tot het avondeten in bakjes mee naar de Uithof voor een dagje zelfstudie. Daarvoor moest ik wel één scriptieboek thuis laten liggen, anders paste het eten niet… (Zie afbeelding links)
De boottraining verliep prima (Shout out naar Erik voor coachen, Tim, Jacob en Bas voor het invallen en Geke voor het sturen). Van de coach kreeg ik twee belangrijke punten mee: rug uitstellen bij de haal, en een diepere derde stop. Pimanoven was dan ook een confronterende oefening. Het core-rondje van een kwartier terwijl de rest al kon gaan douchen was ook even grimmig. Aan de eiwitshake nadien was ik ook nog niet gewend: het bleef smaken alsof je spaghetti aan het drinken bent.
Na de training liep ik even de kantine binnen, maar na één bekertje water hield ik het maar voor gezien. Morgen weer een zware dag voor de boeg.
Woensdag 30 januari: ’s ochtends 7k op de ergo, ’s avonds indoor
- Voeding: 3382 kcal, 153g eiwitten
- Ochtendgewicht: -0.6 t.o.v. startgewicht
- Avondgewicht: +0.5 t.o.v. startgewicht
- Hartslag bij opstaan: 50 bpm
- Slaap: 00:00 tot 8:30, vermoeidheid 2/10
Woensdag was een zware: MGZ doet ’s ochtends ergo en ’s middags krachttraining. Omdat beginners zoals ik bij krachttraining in de weg lopen en het op woensdag goed druk is, vervingen we die training bij mij voor indoor. Vroeg op de dag stond de 7k op de ergo op het programma.
De 7k was de training waar ik het meest zenuwachtig voor was. Op hartslag kun je makkelijker ergometeren zonder jezelf op te blazen. Bij de 7K moest ik alles geven wat ik had, zonder te vroeg te pieken. Als ik zou moeten afstappen zou ik dat toch wel als ultiem verliezen zien. Ik had een vrij ambitieuze streef mee (die ik helaas niet heb kunnen halen), dus ik wist dat het zwaar zou worden. Het werd niet zwaar, het werd puur sterven. Ik heb vaak op een ergometer geleden, maar dit was een pure, eindeloze martelgang. Studio Orca kwam deze lijdensweg ook nog eens filmen, wat ontzettend confronterende, maar ook epische beelden heeft opgeleverd. Omdat de mannen van MGZ dezelfde afstand aflegden, waren zij natuurlijk veel eerder klaar. Die minuten eenzaam sterven kan ik me zo weer voor de geest halen, maar daarna kon ik trots zijn. De tijd was nou niet bepaald goed, maar ik kan wel met zekerheid zeggen dat ik alles heb gegeven.
Achteraf lekker uitrusten zat er niet echt in: in de avond zou mijn volgende training alweer zijn. Potverdikkeme, wat is het naar om met overal spierpijn aan een indoor te beginnen. Maar ook hier had ik weer goede begeleiding, wat leidde tot een efficiënte training. Ik kon moe (of eigenlijk is gesloopt een betere omschrijving) mijn bed in vallen. Wel had ik een grote geruststelling: de laatste ergometertraining was geweest. Toch?
Donderdag 31 januari: Boottraining, of toch niet?
- Voeding: 3506 kcal, 161g eiwitten
- Ochtendgewicht: -0.6 t.o.v. startgewicht
- Avondgewicht: +0.5 t.o.v. startgewicht
- Hartslag bij opstaan: 60 bpm
- Slaap: 00:00 tot 9:30, vermoeidheid 7/10 (één keer tussendoor wakker geweest)
Donderdag stond weer een boottraining op het programma. Thomas, Lex en Niek zouden mij vergezellen in Den Vrolijken Vier, gestuurd door Merel en gecoacht door Maria. Ik keek erg uit naar deze boottraining vol wedstrijdervaring. Het zou er echter wel om gaan spannen: er lagen stukken ijs op het kanaal.
Toch vertrok ik vroeg naar Orca, om onder begeleiding van Jethri te bakken. In 40 minuten hebben we allerlei aspecten bekeken: klippen, stopjes, de stuwende haal en nog veel meer. Daarna was het in de kantine wachten op de training. Toen uiteindelijk, tien minuten voor het begin van de training, er toch een vaarverbod kwam, werd het doemscenario realiteit. Ik was weer een wijze les rijker: je kunt nooit aan de ergometer ontsnappen.
Een nieuwe 3x 30 moest verzet worden. Ik had lage verwachtingen, want ik had overal pijn van de intensieve training van gisteren. Toch ging de training erg lekker en roeide ik uiteindelijk bijna 3 seconden per 500m sneller dan de 3x 30 van maandag. Zelfs de eiwitshake dronk ik dankbaar op, want al deze tijdsinvestering verspillen omdat ik een drankje vies vind, zou toch wel heel triest zijn. En bovendien: GAINS!
Wel had ik weer een grote hap uit mijn dag op de ergometer doorgebracht, en zou het nog wel even billenknijpen worden voor het tentamen van morgen. Non-stop leren dus, maar toch maar weer vroeg naar bed om die verplichte slaapuurtjes te pakken.
Vrijdag 1 februari: Tentamen en krachttraining
- Voeding: 3545 kcal, 168g eiwitten
- Ochtendgewicht: -0.4 t.o.v. startgewicht
- Avondgewicht: Vergeten te meten
- Hartslag bij opstaan: 62 bpm
- Slaap: 23:30 tot 6:30, vermoeidheid 7/10 (Vroeg op om tentamenstof in kortetermijngeheugen te rammen)
Vrijdag begon grimmig: ik had gedroomd dat ik niet genoeg eiwitten had gehad en daarom zou verhongeren. Met een berg eten op mijn bureau probeerde ik zoveel mogelijk lesstof in mijn brein te gieten, om dit enkele uren later los te laten op mijn tentamen, en deze vervolgens gelijk weer te vergeten. Daarna kon ik naar Orca voor misschien wel de moeilijkste training: krachttraining. Waar ergometeren vooral zwaar is, moet ik bij krachttraining de oefeningen ook nog eens juist zien uit te voeren om dezelfde relatieve belasting te pakken als Middengroep Zwaar.
Deze training mocht ik meedoen met de mannen van MGZ, maar ik wilde niet onvoorbereid aankomen. Jethri had mij de oefeningen al doorgestuurd, en ik ging eerder naar Orca om deze met Maria alvast de oefenen. Veel verwarring van mijn kant en schatergelach van Maria’s kant verder, had ik een half idee hoe dit nou moest.
Gelukkig wilde Erik wel mijn ‘buddy’ zijn en kon ik de oefeningen samen met hem uitvoeren. Hoewel het nog steeds allesbehalve soepel ging van mijn kant, liep ik gelukkig niet heel erg in de weg. Wel was het duidelijk dat ik hier lastig dezelfde relatieve belasting kon behalen als de mannen van MGZ, omdat ik de oefeningen niet goed uitvoerde. Gelukkig was het nog steeds belachelijk afzien, dus helemaal makkelijk ben ik er ook niet vanaf gekomen.
Zaterdag 2 februari: Eindeloos roeien in de regen
- Voeding: 3438 kcal, 155g eiwitten
- Ochtendgewicht: +(Precies terug bij waar we begonnen!)
- Hartslag bij opstaan: 58 bpm
- Slaap: 23:30 tot 8:00, vermoeidheid 6/10 (Nachtmerrie)
De laatste dag was aangebroken. ’s Ochtends om 10 uur zetten we in de regen uit voor een 3x 1k boottraining. In de boot zitten Remy, Marte en Hidde, Stan stuurt. De boot roeit lekker weg, we gaan behoorlijk stabiel over het water. Na een tijd roeien om aan elkaar gewend te raken, moest de rechte kilometer driemaal in volle vaart worden getrotseerd. De tijden zijn het opschrijven niet waard, maar we gingen goed stuk en een stijgende lijn was voorzichtig zichtbaar. Nadat onze ijskoude, trillende handjes de boot weer terug in de stellingen hadden gelegd, werd het wachten op de tweede boottraining. Hier heb ik stiekem toch een beetje valsgespeeld: de vier uur wachttijd heb ik thuis doorgebracht in plaats van op Orca. De meeste wedstrijdroeiers waren in Vianen en bovendien was ik mijn eten vergeten, en daarnaast ben ik ook gewoon een watje.
Die boottraining stond in het teken van zo veel mogelijk afstand afleggen. Uiteindelijk hebben we 17 kilometer afgelegd, in een training van net iets langer dan 2 uur. Remy zat weer op slag en Stan ook weer op stuur, maar ditmaal hadden Lex en Anton ook plaatsgenomen. Na een complete uitputtingsslag, compleet met een ruime aanwinst aan nieuwe blaren, konden we aanleggen. De week werd passend afgesloten met een laatste core-rondje (mijn achtste van die week), en een laatste eiwitshake.
De week zat erop en ik kon vol trots naar Ch!pz. Daar bleek wel dat ik geen enkele alchoholweerstand meer over had: lopen of eigenlijk überhaupt functioneren ging de volgende dag erg moeizaam.. Toch was het het waard: zowel Ch!pz als de wedstrijdweek waren een denderend succes gebleken.
Na de wedstrijdweek: Verandering?
Zo fanatiek sporten als in de wedstrijdweek, dat doe ik niet meer. Daar heb je toch echt een concreet doel voor nodig. De week is nog relatief kort geleden, dus van wat er allemaal écht door veranderd is, heb ik nog geen compleet beeld. Toch zijn er wel al kleine verschillen merkbaar. Voor mijn gevoel eet ik een stuk gezonder, en twee dagen op rij niet sporten voelt toch als verliezen. Nadelen zijn er ook: van koekjes geniet ik een stuk minder en de compo-ergometers waren toch weer even wennen. Gelukkig wegen die kleine irritaties niet op tegen het geheel aan inzichten, lessen en ervaringen dat ik in deze 6 dagen heb opgedaan. Ik vond het in ieder geval een ontzettend leerzame ervaring.
Hopelijk heeft dit artikel wat inzicht gegeven in een typische wedstrijdweek vanuit het perspectief van een competitieroeier. Mocht je nog vragen hebben, dan hoor ik het graag! Maar als je wilt weten hoe wedstrijdroeien nou ‘echt’ werkt, is een (oud)wedstrijdroeier misschien een beter aanspreekpunt. In zes dagen heb ik immers alleen nog maar het topje van de ijsberg kunnen zien.
Hoewel de wedstrijdweek een kolossale hoeveelheid tijd en energie heeft gekost, vond ik het hartstikke gaaf. Hoewel wedstrijd- en competitieroeien bijna twee verschillende sporten zijn, ben ik blij dat ze zich op Orca onder hetzelfde dak bevinden en door dezelfde deur kunnen. Ik heb erg veel geleerd over wedstrijdroeien en het wedstrijdwereldje. Als je daar mijn mening over wilt weten, verwijs ik je nogmaals graag door naar het papieren blik!