Door Carlijn Veenstra
De wedstrijdroeiers onder ons weten het maar al te goed: om een topsportprestatie te kunnen leveren moet je daarvoor alles aan de kant zetten. Altijd maar blijven trainen, doorzetten en Sjaak zijn op borrels, want morgen moet er natuurlijk weer getraind worden. Je doet dit allemaal zonder te klagen en op zekere (schaarse) momenten geniet je er zelfs van. Als dan ein-de-lijk het moment daar is waarop jij de winnaar bent , blijken alle opofferingen het waard te zijn geweest. Maar hoe zou het voelen wanneer er door iemand van bovenaf besloten wordt dat jouw overwinningen eigenlijk niet geldig zijn, omdat je een genetisch voordeel hebt tegenover de concurrentie? Dit overkwam de Zuid-Afrikaanse Caster Semenya. Deze middellangeafstandsloopster heeft al vele overwinningen op haar naam staan, maar begin mei heeft de IAAF (het internationale sporttribunaal) besloten dat Semenya niet op deze manier door mag gaan met haar carrière. Ze maakt namelijk meer testosteron aan dan de gemiddelde vrouw, wat zorgt voor een verhoogd gehalte aan spiereiwitten. Dit levert haar een voordeel op tegenover de andere deelneemsters. De nadelen die je als vrouwelijke loopster met teveel testosteron hebt (zoals de verhoogde kans op overgewicht en mindere mate van lenigheid en mobiliteit) worden door de IAAF voor het gemak even buiten beschouwing gelaten. De ‘seksetest’ waar de hardloopster in kwestie aan mee moest werken werd op dezelfde beschuldigende manier afgenomen als een dopingtest. De uitslag van deze test bevestigde het vermoeden van de atletiekbond dat haar hormoonspiegel niet ‘’normaal’’ was. De bond heeft toen besloten dat Semenya medicijnen moet slikken om haar testosteronwaarden naar beneden te brengen voordat ze weer wedstrijden mag starten. Het Zwitserse gerechtshof wilde meer informatie van de IAAF rondom het besluit, heeft zich er uiteindelijk wel bij aangesloten. Atletes met een te hoge testosteronspiegel op de 400, 800 en 1500 meter worden door de atletiekbond verplicht medicijnen te slikken die het hormoon in hun lichaam omlaag brengt. Semenya weigert dit en mag daardoor niet meedoen aan het WK 2022 in Qatar. Is het terecht dat iemand iets aan zichzelf moet veranderen, omdat ze een eigenschap heeft wat haar toevallig voordeel oplevert in de sport? Afrikaanse lopers hebben door hun metabolisme, slanke bouw en lange spieren ook meer kans om een goede langeafstandloper te worden dan Westerse atleten. Zou dat dan een reden zijn om alle Afrikaanse lopers bij voorbaat van de marathon te diskwalificeren? De volgende stap is dan om roeiers langer dan 2.10m ook maar te verbieden in een wedstrijdboot te stappen. Sport is waar aanleg, talent, doorzettingsvermogen, kracht, techniek en 100% toewijding samenkomen. Iemands overwinningen zouden toch niet toegeschreven mogen worden op een bepaalde genetische eigenschap? Is niet juist het feit dat alle atleten andere kwaliteiten en tekortkomingen hebben wat sport zo mooi maakt?