Hoi!! Ik zal me eerst even voorstellen. Mijn naam is Laura Ackermans, alhoewel je me misschien kent als Ackie, de bijnaam die ik kreeg in de DCl8+ ’14, door een overvloed aan Laura’s. Waar je me nog meer van zou kunnen kennen, zijn de MatCie en Cocos ‘15 (beter bekend als Kokoos odz Drank & Drugs). Eind oktober heb ik mijn bachelor wiskunde afgerond en half november ben ik vertrokken naar Azië. Ik ga in september beginnen aan een master en had dus 10 maanden ‘over’. Het besluit deze maanden deels in het buitenland door te brengen was snel genomen bij de gedachte aan natte sneeuw, dikke jassen en koude, korte dagen.
Ik begon mijn reis in India, waar ik een groepsreis gemaakt heb. Met een organisatie die ook vrijwilligerswerk organiseert, ben ik met 9 andere Europeanen van noord naar zuid gereisd. Ik zou graag willen vertellen wat ik het meest indrukwekkend vond aan India, maar dat is niet mogelijk… Dit land is zo groot en zo divers dat de schoonheden van verschillende gebieden niet te vergelijken zijn. Zo werd ik verliefd op het bergplaatsje Shimla om het uitzicht, de aapjes en de door zon verwarmde dagen, gevolgd door koude nachten. In Delhi trok de charme van de chaos mij en was ik vanaf seconde één geboeid door het verkeer, waarna de grootsheid van de Taj Mahal in Agra niet te ontkennen was. In het klassieke Rasjhastan zie je India zoals je India verwacht en de nacht in de woenstijn zal ik nooit vergeten. Veel te snel was het alweer tijd voor mijn volgende avontuur: Zuid-oost Azië!
Groepsliefde in India
Dit deel van mijn reis begon in Maleisië, waar ik slechts voor 4 dagen was. Ik had met een vriendinnetje afgesproken in Bangkok en had wat tijd te overbruggen. Ik begon in Kuala Lumpur, na een vertraagde vlucht. Ik was niet helemaal in de mood voor een grote stad en had het er dan ook na een dag of twee wel gezien. Zodoende ben ik op dag drie op de bus naar Melaka gestapt. De voornaamste reden dat ik naar Melaka wilde, was dat fonetisch gezien dit stadje “asshole” in het Grieks betekent. Daarnaast heeft het stadje een rijke geschiedenis. Door de strategische ligging is het door de eeuwen heen bezet geweest door vele volken, waaronder de Nederlanders. Er staat dan ook een “ Stadthuys”, een kopie van het stadhuis van Hoorn, een Hollandse kerk en er liggen grafstenen met oud-Nederlands erop.
Een halve week na aankomst in Maleisië stapte ik alweer uit het vliegtuig in Bangkok, waar ik met een vriendinnetje afgesproken had. We vervolgden onze reis naar het noorden, richting de grens met Laos. Onderweg heb ik nog een nieuwe naam gekregen. De Thai hebben wat moeite met de letter “R” waardoor mijn naam Lola werd. Een gevolg hiervan was dat ik van “Haar naam is Laura, een hele lieve meid” (Jan Smit) veroordeeld werd tot “Her name was Lola, she was a show girl” (Barry Manilow). Anyway, in Thailand waren veel olifantjes en Buddha’s. Ik heb een jungle trek gemaakt en veel sightseeing gedaan in een dag of tien.
Olifantje in Thailand
Door Laos zijn we zuidwaarts gereisd. Beginnend met de slowboat vanaf Huay Xai naar Luang Prabang, een tweedaagse tocht over de Mekong door het prachtige, maar vooral groene, landschap. In Vang Vieng heb ik het nieuwe jaar ingeluid met een mooi feestje en een heleboel Thai, ondanks dat we in Laos waren. In Laos zijn megaveel epische grotten en watervallen, de natuur is prachtig en het is dan ook een fijne plek om te scooteren. De laatste stop was Si Phan Don (4000 Islands). We verbleven op (Been There) Don Det en vanuit de hangmatjes op de veranda hadden we goed uitzicht op de lokale werf. (zie foto) Dan hebben we het met de MatCie toch best aardig voor elkaar. Of juist niet, hangt een beetje van het perspectief af. 😉
Genietend van het landschap, de zon en de rust was het na 2,5 weken weer tijd voor het volgende land: Cambodja.
De lokale werf in Laos
Hier zijn we maar een dag of 6 geweest en hebben we dus echt alleen de highlights meegepikt. Beginnend met de zonsopkomst over Angkor Wat en eindigend met killing fields en een museum over de genocide die plaatsvond in dit land zo’n 40 jaar geleden en waar een kwart van de bevolking bij omgekomen is.
Het nieuwe nummer voor de Composlot: Skiffiets!
Al vrij snel vertrokken we naar Vietnam, beginnend in Ho Chi Minh City. Na een dag of twee ging de nachtbus naar Dalat. Daar zat ik in een heel knus en schattig hostel. ’s Avonds dineerden we met zo’n 25 man aan een iets te kleine, lage tafel. Heel erg gezellig!! Hier zijn we gaan canyoning, lekker abseilen, van watervallen springen en over rotsen glijden. That’s the life! Ook heb ik op het meertje daar een bijzondere roeiboot gezien. (zie foto) Misschien is het een idee om in dit nummer ook te gaan varen in Nederland. De afgelopen dagen heb ik genoten van het prachtige, oude stadje Hoi An. Morgen gaat mijn reismaatje naar huis en vlieg ik naar een eilandje in het zuiden. Daar ga ik een duikcursus doen en daarna….? Geen idee nog!
Één ding is (vrijwel) zeker, van 14 februari tot 13 maart zit ik in Nepal en daarna kom ik weer knuffels uitdelen op Orca. Be warned!!
Liefs,
Ackie
I believe I can fly!